Ortaçağ Felsefesi
Ortaçağ felsefesi, Batı Avrupa’da 5. yüzyıldan 15. yüzyıla kadar süren bir dönemde gelişen felsefi düşünce akımlarını kapsar. Bu dönemde, Hıristiyanlık dini ve teolojisi felsefenin temel belirleyicisi olmuştur. Ortaçağ felsefesinin temel konusu, Tanrı’nın varlığı ve nitelikleri, insanın doğası ve kurtuluşu, evrenin yapısı ve işleyişi gibi konulardır.
Ortaçağ felsefesinin en önemli filozoflarından biri olan Thomas Aquinas (1225-1274), Tanrı’nın varlığını ve birliğini akıl yoluyla kanıtlamaya çalışmıştır. Aquinas, Tanrı’nın mükemmel bir varlık olduğunu ve evrenin yaratıcısı olduğunu savunmuştur. Ayrıca, insanın özgür iradesi olduğunu ve kurtuluşunun kendi çabalarına bağlı olduğunu ileri sürmüştür.
Bir diğer önemli Ortaçağ filozofu olan Duns Scotus (1266-1308), Aquinas’ın Tanrı’nın varlığını akıl yoluyla kanıtlama çabalarını eleştirmiştir. Scotus, Tanrı’nın varlığının ancak inanç yoluyla bilinebileceğini savunmuştur. Ayrıca, insanın özgür iradesinin sınırlı olduğunu ve kurtuluşunun Tanrı’nın lütfuna bağlı olduğunu ileri sürmüştür.
Ortaçağ felsefesi, Rönesans döneminde yerini modern felsefeye bırakmıştır. Ancak, Ortaçağ felsefesinin etkileri günümüzde de görülmektedir. Örneğin, birçok Batı ülkesinde hukuk sistemi Ortaçağ felsefesinin ilkelerine dayanmaktadır. Ayrıca, birçok üniversitede Ortaçağ felsefesi dersleri verilmektedir.
Ortaçağ Felsefesi ile İlgili Faydalı Siteler ve Dosyalar
- Ortaçağ Felsefesi Ansiklopedisi
- Ortaçağ Felsefesi Dosyaları
- Ortaçağ Felsefesi Dergisi
- Ortaçağ Felsefesi Kitapları