Kısa Cevaplar

Aristoteles Poetika Özet

Aristoteles Poetika Özeti

Aristoteles’in Poetika’sı, edebiyat eleştirisi ve şiir teorisi üzerine yazılmış bir eserdir. MÖ 335 civarında yazıldığı tahmin edilen eser, edebiyatın doğası, türleri ve unsurları hakkında kapsamlı bir inceleme sunmaktadır. Poetika, Batı edebiyat eleştirisinin en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilir ve günümüzde de edebiyat öğrencileri ve akademisyenler tarafından sıklıkla incelenmektedir.

Konusu

Poetika, edebiyatın doğası ve türleri üzerine bir incelemeyle başlar. Aristoteles, edebiyatı “taklit” olarak tanımlar ve edebiyatın gerçekliği taklit ederek insanlara zevk ve eğitim sağladığını savunur. Aristoteles, edebiyatı iki ana türe ayırır: destansı şiir ve dramatik şiir. Destansı şiir, kahramanların ve tanrıların hikayelerini anlatan uzun bir şiir türüdür. Dramatik şiir ise, sahnede oynanan bir tiyatro türüdür. Aristoteles, dramatik şiirin destansı şiirden daha üstün olduğunu savunur ve tragedya ve komedi olmak üzere iki ana türünü belirtir.

Tragedya

Aristoteles, tragedyayı “ciddi ve tamamlanmış bir eylemde, belirli bir hacim içinde, dilin her tür süslemesiyle ayrı ayrı bölümlerde işlenmiş, korku ve acıma duygularını uyandırarak bu duyguların arınmasını sağlayan bir eylem taklidi” olarak tanımlar. Aristoteles, tragedyanın temel unsurlarının olay örgüsü, karakterler, düşünce, diksiyon, müzik ve gösteri olduğunu savunur. Olay örgüsü, tragedyanın ana hikayesidir ve başlangıç, gelişme, doruk noktası, çözülme ve son olmak üzere beş bölümden oluşur. Karakterler, tragedyanın olay örgüsünde yer alan kişilerdir ve iyi, kötü veya karmaşık olabilirler. Düşünce, tragedyanın ana temasıdır ve genellikle ahlaki veya felsefi bir konuyu ele alır. Diksiyon, tragedyanın dilidir ve şiirsel ve süslü bir üslupla yazılır. Müzik, tragedyanın önemli bir unsuru olarak kabul edilir ve genellikle korolar tarafından söylenir. Gösteri ise, tragedyanın sahnelenmesidir ve kostümler, dekor ve oyuncuların performansını içerir.

Komedi

Aristoteles, komediyi “gülünç ve çirkin bir eylemde, belirli bir hacim içinde, dilin her tür süslemesiyle ayrı ayrı bölümlerde işlenmiş, gülünçlüğü taklit eden bir eylem taklidi” olarak tanımlar. Aristoteles, komedinin temel unsurlarının olay örgüsü, karakterler, düşünce, diksiyon, müzik ve gösteri olduğunu savunur. Olay örgüsü, komedinin ana hikayesidir ve başlangıç, gelişme, doruk noktası, çözülme ve son olmak üzere beş bölümden oluşur. Karakterler, komedinin olay örgüsünde yer alan kişilerdir ve genellikle komik veya eksantriktirler. Düşünce, komedinin ana temasıdır ve genellikle toplumsal veya siyasi bir konuyu ele alır. Diksiyon, komedinin dilidir ve genellikle günlük konuşma diliyle yazılır. Müzik, komedinin önemli bir unsuru olarak kabul edilir ve genellikle korolar tarafından söylenir. Gösteri ise, komedinin sahnelenmesidir ve kostümler, dekor ve oyuncuların performansını içerir.

Faydalı Siteler ve İlgili Dosyalar

Yayımlandı

kategorisi