Zeytin Şiiri Nazım Hikmet

Zeytin Şiiri: Nazım Hikmet’in Doğa ve İnsan İlişkisine Dair Bir Başyapıtı

Nazım Hikmet’in “Zeytin” şiiri, doğa ve insan ilişkisini konu alan en önemli şiirlerinden biridir. 1938 yılında yazılan şiir, şairin doğaya olan hayranlığını ve insanın doğayla uyum içinde yaşaması gerektiği düşüncesini yansıtır.

Şiir, zeytin ağacının köklerinden başlayarak dallarına kadar uzanan bir yolculukla başlar. Şair, zeytin ağacının köklerinin toprağa sıkıca tutunduğunu ve ağacın gövdesinin güçlü ve sağlam olduğunu anlatır. Zeytin ağacının dallarının ise gökyüzüne doğru uzandığını ve yapraklarının rüzgârda hışırdadığını söyler.

Şair, zeytin ağacının meyvelerine de değinir. Zeytinlerin yeşil ve parlak olduğunu ve zeytinyağının ise altın gibi değerli olduğunu anlatır. Zeytinyağının yemekleri lezzetlendirdiğini ve insanlara sağlık getirdiğini söyler.

Şiirin ikinci bölümünde şair, zeytin ağacının insanlarla olan ilişkisini anlatır. Zeytin ağacının insanlara yiyecek, içecek ve ilaç sağladığını söyler. Zeytin ağacının ayrıca insanlara barınak ve gölge sağladığını anlatır.

Şair, zeytin ağacının insanlara sadece maddi değil, manevi olarak da fayda sağladığını söyler. Zeytin ağacının insanlara huzur ve dinginlik verdiğini ve insanları doğayla uyum içinde yaşamaya teşvik ettiğini anlatır.

Şiirin son bölümünde şair, zeytin ağacının geleceğine dair endişelerini dile getirir. Zeytin ağaçlarının kesildiğini ve zeytinliklerin yok edildiğini söyler. Şair, zeytin ağaçlarının korunması gerektiğini ve insanların doğayla uyum içinde yaşaması gerektiğini vurgular.

“Zeytin” şiiri, doğa ve insan ilişkisini konu alan en önemli şiirlerden biridir. Şiir, şairin doğaya olan hayranlığını ve insanın doğayla uyum içinde yaşaması gerektiği düşüncesini yansıtır. Şiir, aynı zamanda zeytin ağacının insanlara sağladığı faydaları ve zeytin ağaçlarının korunması gerektiğini vurgular.

Konuyla İlgili Faydalı Siteler ve Dosyalar: