Çiçekler Susayınca Özet

Çiçekler Susayınca Özet

Çiçekler Susayınca, Nazım Hikmet’in 1938 yılında yazdığı bir şiirdir. Şiir, bir çiçek bahçesinin susuzluktan ölmek üzere olduğunu ve çiçeklerin susuzluktan nasıl acı çektiğini anlatmaktadır.

Şiir, çiçeklerin susuzluktan nasıl acı çektiğini anlatan bir dizi canlı imgeyle başlar. Çiçekler, “susuzluktan çatlamış dudaklar” ve “kuru yapraklar” olarak tasvir edilir. Çiçekler, “susuzluktan kavrulmuş” ve “susuzluktan yanmış” olarak da tasvir edilir.

Şiirin ikinci bölümünde, çiçekler susuzluktan ölmek üzere olduğunu anlarlar. Çiçekler, “ölümün yaklaştığını” ve “sonlarının geldiğini” hissederler. Çiçekler, “ölüm korkusuyla titrerler” ve “ölüm korkusuyla ağlarlar”.

Şiirin üçüncü bölümünde, çiçekler susuzluktan ölürler. Çiçekler, “susuzluktan kavrulmuş” ve “susuzluktan yanmış” olarak ölürler. Çiçekler, “ölüm uykusuna dalarlar” ve “ölüm sessizliğine gömülürler”.

Şiirin dördüncü bölümünde, şair çiçeklerin ölümüne ağlar. Şair, çiçeklerin “güzelliğini” ve “kokusunu” özler. Şair, çiçeklerin “ölümüne üzülür” ve “çiçeklerin ölümüne ağlar”.

Çiçekler Susayınca, Nazım Hikmet’in en ünlü şiirlerinden biridir. Şiir, susuzluğun çiçekler üzerindeki etkilerini canlı bir şekilde anlatmaktadır. Şiir, aynı zamanda ölümün kaçınılmazlığı ve ölümün güzelliği üzerine de düşünmektedir.

Konuyla İlgili Faydalı Siteler ve Dosyalar